« »
 
[]« Reblandire » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REBLANDIRE
REBLANDIRE, dicitur de eo, qui ut in gratiam redeat, blanditur. Chron. Sith. ad ann. 900. tom. 9. Collect. Histor. Franc. pag. 74 :
Balduinus Flandriæ comes illo pergit, ut regem Reblandiret, quatenus sibi Atrebatum redderet.