« »
 
[]« Recincerare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 045a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RECINCERARE
RECINCERARE. Synodus Sodorensis ann. 1239. cap. de (pluribus) Missis celebrandis :
Caveat Sacerdos cum ipse Recincerat[] manus suas, et calicem cum aqua et vino post Communionem, ne sumat ablutionem, sed reponat illam in vase mundo usque ad finem alterius Missæ, etc.
Ubi recincerare est abluere, lavare, qua voce etiamnum in Picardia utimur. Nam recincer dicunt nostrates de linteis, quæ ex lixivio in aquam mundam immittuntur, et abluuntur : quod Franci puriores, Rinser, Itali Risciaquare. Recentare dixit Gn. Mattius apud A. Gellium lib. 15. cap. 25. unde Itali resentare acceperunt, pro vas aqua eluere. Vox formata ex Gallico chainse, de qua in voce camisa, quod lineum tenue significat, quod non lixivio, sed aqua dumtaxat munda eluitur. Felicius etymon, mea quidem sententia, proponitur in Resincerare.