« »
 
[]« 1 recommendare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 051a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RECOMMENDARE1
1. RECOMMENDARE, Commendare, apud Laurent. Byzinium in Diario belli Hussitici, tom. 6. Reliq. MSS. Ludewigi pag. 14.
Animam suam Recommendare altissimo Creatori,
in Testamento Joannis de Talaru Cardin. ann. 1392. tom. 2. Maceriarum Insulæ Barbaræ pag. 663. Phrasis Gallica Recommander son âme à Dieu. Observat Vossius lib. 1. de Vitiis sermonis cap. 23. et lib. 4. cap. 20 :
Recommendare,
pro Commendare, barbarum esse ; etsi, more Gallico, perusitatum non plane barbaris. Aliter verbum Recommander, sumit Continuator Histor. Guillelmi Archiep. Tyr. apud Marten. tom. 5. Collect. Ampliss. col. 654 :
Fouque de Milli.... grant avoir assembla, qu'en li dona por despendre en la terre d'outremer ; més il ne li portat mie, ains morut. Ançois que la muete fust, tout aucuns distrent qu'il fu mort de duel, pour l'avoir qu'il avoit Recommandé, et l'en li cela.
Ubi Recommander idem est, ut arbitror, quod supra Commendare 2. Quippiam apud aliquem deponere.
P. Carpentier, 1766.
Pontif. MS. eccl. Elnens. :
Recommendantur religiosi : et pontifex se omnium orationibus Recommendat devote.