RECONVENIRE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 reconvenire » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 054b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RECONVENIRE1

1. RECONVENIRE, Practicis nostris Reconvenir, Litis accessionem facere aliquid postulando, de quo nulla primum erat quæstio. Charta ann. 1276. e Chartulario S. Vandregesili tom. 1. pag. 231 :

Concedentes dicto procuratori nostro potestatem et mandatum speciale agendi, deffendendi, conveniendi, Reconveniendi, excipiendi, componendi, compromittendi compromissum, etc.

Similia prorsus occurrunt in Tabulario Calensi pag. 278. in Procuratione data ann. 1340. e Schedis Marchionis de Flamarens, et alibi. Charta ann. 1403. apud Rymer. tom. 8. pag. 298. col. 1 :

Inter eumdem Johannem Dowesto partem Reconvenientem ex una parte, et præfatum Thomam partem Reconventam ex parte altera.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1207. in Chartul. Compend. fol. 137. r°. col. 1 :

Cum abbas et monachi Compendienses O. presbiterum de Anseinvilier auctoritate apostolica coram nobis (Silvanect. Episc.) traxissent in causam, et contra ipsum quædam proposuissent ; presbiter respondit se velle eos Reconvenire super quadam decima, quam, sicut conquerebatur, monachi ei injuste abstulerant.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Reconventio, Mutua actio, seu petitio, relatio actionis, Gall. Reconvention. Occurrit non semel. Sed hæc sunt antiquis et recentioribus Jurisconsultis notiora, ut locos referamus. Vide alio sensu suo loco.