« Redandruare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 065b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDANDRUARE
REDANDRUARE, Gratiam referre, in Glossis Isid. et Excerptis Pithœanis ; pro quo Grævius
censet legendum Redandruare, Gradum referre, ut conjicit ex Redandruare apud
Festum ; apud quem sequitur Redhostire, (hæc vox intercidit) Gratiam
referre.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redandruare Responsum, Rescribere, apud Robertum Creyghton Hist. Concilii Florentini pag. 7 :
Ad quæ singula Rex et Patriarcha responsum Redandruarunt.Ubi Sguropulus habet :
Καὶ τότε πάλιν ἔγραψεν ὁ ϐασιλεὺς ϰαὶ ὁ πατριάρχης. Alicui par Redandruare,ibid. pag. 100. Proprie Redandruare, vel, ut alii legunt, Redantruare, est eosdem motus saltu referre, ab Antruare seu Amtruare, Motus edere, ut fiebat in Saliorum exultationibus, ubi præsul amtruare dicitur. Vide Scaligerum ad Festum, Turnebum Advers. lib. 17. cap. 8. et lib. 25. cap. 18. Vossium in Etymologico v. Trua, et Martinium in Lexico.