REDEMPTUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 redemptus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 069b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDEMPTUS1

1. REDEMPTUS, pro Redimitus, Coronatus. Missale Gothicum apud Mabillon. de Liturgia Gallic. pag. 213 :

Vere diversis infulis (B. M. Virginis) anima Redempta : cui Apostoli sacrum reddunt obsequium, etc.

REDEMPTOR Causarum 2. REDEMPTUS Testis © École des chartes.

« 3 redemptus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 069b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDEMPTUS3

3. REDEMPTUS, Mulcta pecuniaria aut honoraria in judicio damnatus. Instr. ann. 1217. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 56. col. 1 :

Ponit P. Altrannus quod P. Bonitus vocavit eum en cuz tracher, Redemptum a curia.... Dixit etiam testis quod P. Bonitus et uxor ejus vocaverunt P. Altran latronem, Redemptum a curia.

Lit. remiss. ann. 1358. in Reg. 86. Chartoph. reg. ch. 501 :

Ipsum Colardum dictus Johannes contemptibiliter vocavit servum cornutum, Redemptum, etc.

Lit. ann. 1378. tom. 6. Ordinat. reg. Franc. pag. 375. art. 1 :

Habeant iidem consules eligere in consiliarios dicti consulatus octo probos homines et prudentes, qui non sint aliquo crimine delati, condempnati seu Redempti infamia vel ignominia.

Et pag. 376. art. 3 :

Ipsi non eligent ad regimen dicti consulatus..... aliquem alium, quem sciant delatum aut dampnatum seu Redemptum de aliquo crimine seu infamia.

Vide Redimere vitam.

2. REDEMPTUS Testis 4. REDEMPTUS © École des chartes.

« 4 redemptus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 069b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDEMPTUS4

4. REDEMPTUS vel Redemptum. Quod præter pretium inscriptionibus conceditur. Pactum inter Ferrar. et

Ravennat. ann. 1200. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 374 :

In mercatis Ravennates et Ferrarienses ita debent esse : quod tantum quantum Ferrariensis acceperit a Ravenna pro suo Redempto in suo mercato, tantum debet Ravennas accipere a Ferrariensi in suo mercato, et non plus.

Nisi intelligendum esse putes proxenetæ stipendium.