« »
 
[]« 2 reliquare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 112b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RELIQUARE2
2. RELIQUARE, pro Relinquere, nisi me fallo, vel Approbare. Charta ann. 1273. in Lib. pitent. S. Germ. Prat. fol. 129. r° :
Domum suam eidem emptori et ejus hæredibus obligando in contraplegium, etiam Reliquando rasuras auctoritate circa illa verba, dictus emptor, etc.
P. Carpentier, 1766.
A Latino Relinquere, nostri Relanquir, eodem sensu, dixerunt. Lit. remiss. ann. 1429. in Reg. 174. Chartoph. reg. ch. 333 :
Le suppliant respondi qu'il aimeroit mieulx estre mort, que de Relanquir son souverain seigneur, ne changer son party. Relinquir,
apud Joinvil. in S. Ludov. edit. reg. pag. 11 :
Pour nulle riens terrienne, ne pour meschief que on feist du cors, ne le (Dieu) Relinquiriés.