« »
 
[]« 1 remediare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 118a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REMEDIARE1
1. REMEDIARE, Remediari, Remediis sanare. Gl. Lat. MS. Regium : Medetur, medicatur, Remediat, curat. Gloss. Gr. Lat. : Θεραπεύω, Remedior medicor, medior. Ugutio :
Remediari, Remedium conferre.
Occurrit apud Anton. Musam in Epist. ad Marcum Agrippam, præfixa libro de Vettonica, Apuleium de Virtut. herb. Scribonium cap. 104. 122. Marcellum Empiric. cap. 29. 32. 33. 36. Hyginum fab. 101. in Concilio Regensic. 1. Johannem Sarisberiensem lib. 8. de [] Nugis Curial. cap. 8. etc. Galli etiam Remedier dicunt. Remediabilis, apud Senecam Epist. 95. Severum Epist. 95. et Agobardum de Dispensat. Eccl. rerum n. 5.
Remedialis,
apud Macrob. lib. 7. Saturn. Remediabiliter providere, in Processu Massiliensium cum Arelatensibus ann. 1381. e Regesto 73. Peiresciano vol. 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Remediatio, Sanatio. Torpor signum est Remediationis, apud Scribonium Compos. 11.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Remediator, Qui medetur. Remediator valetudinum, Tertulliano contra Marcion. lib. 4. cap. 8.
Remediator languorum,
ibid. pag. 35.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Remediarius, Eadem notione. Apud Pezium in Præfatione tom. 1. Anecd. pag. xiv. memoratur Conradi Prioris Liber inscriptus,
Remediarius pusillanimium ac scrupulorum, etc
.