« »
 
[]« Remuagium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 122a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REMUAGIUM
REMUAGIUM, Practicis nostris olim Remuage, Pretium quod domino solvitur pro mutatione prædii, cum alteri ceditur. Charta Guillelmi Episc. Cabillon. ann. 1297. inter instrum. novæ Gall. Christ. tom. 4. col. 253 :
Terrarii dictorum locorum..... de pecunia et de laudo, seu Remuagio, pro venditionibus contingentibus debitis, quartum denarium dictis Canonicis... solvere tenebuntur.
Recognitio Præpositi S. Symphoriani de Ancella, facta Abbati Trenorchiensi ann. 1401 :
Sub annuo et perpetuo servitio laudimia, et alia jura ad dominum directum ratione dominii directi spectantia, juxta loci consuetudinem, solvendo ad festum S. Michaelis, iv. cuparum frumenti ad mensuram Matiscon. viii. sol. Paris. et duarum gallinarum, etc.
Charta D. Aubel in pago Bellijocensi ann. 1460 :
Servitium, laudimia, vendas, Remuagia et alia jura ad dominum spectantia, etc.
Vide Muta 2.
P. Carpentier, 1766.
Remuement, in Consuet. Nivern. cap. de feud. art. 58.