« »
 
[]« 2 renda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 123a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RENDA2
2. RENDA, Census, reditus annuus, præstatio vectigalis, Gall. Rente, ab Aremorico Rent, quod idem significat, ut vult Lobinellus ; vel a ficta voce Rendita pro Reddita ut Menagius opinatur. Charta vetus apud eumd. Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 73 :
Mandavit per Thedei sacerdotem ad monachos Rotonenses ut orarent pro eo, et dedit eis Ranbothan... sine censu et sine Renda, et sine opere, et sine loch-caballis ulli homini.
Charta ann. 1355. ex Archivo S. Victoris Massil. armar. Diniensi num. 50 :
Meliorabitur ferma sive Renda dicti Prioratus pro premissis.
Contractus Monialium Artacellæ ann. 1403 :
Tradiderunt et concesserunt ad Rendam sive firmam et titulo Rendæ tradiderunt... arrendatibus... omnes proventus et gausidas pertinentes ad dictum monasterium.
De variis rendarum generibus consule Glossarium juris Gallici. Vide Rendea et Renta.
P. Carpentier, 1766.
Rendæ argenti, in Invent. ann. 1476. ex Tabul. Flamar. Rande, in Charta ann. 1270. ex Tabul. S. Mich. in eremo. Rendage, eodem sensu, necdum penitus obsoleto, in Lit. ann. 1303. tom. 1. Ordinat. reg. Franc. pag. 386. art. 2 :
Lesquets ont jusques ci eu Rendage de la moitié de leur terres.
Charta ann. 1401. ex Chartul. 23. Corb. :
Chacuns autres journeux dessusdits renderont audit enfermier chacun an audit terme de Noel, chacun journel une poitevine de Rendage. Rendaige,
in Reg. 13. ejusd. monast. sign. Habacuc ad ann. 1511. fol. 110. Quæ ultima vox in re monetaria idem sonat atque Seigneuriage, teste Boizardo. Occurrit in Lit. ann. 1396. tom. 8. earumd. Ordinat. pag. 129.