« »
 
[]« Resclum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 140c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RESCLUM
RESCLUM, f. Fenum autumnale, Gall. Regain. Concordia Roberti Abb. de Monberolf cum Constantino de Condamina ; apud Baluzium Histor. Tutel. col. 435 :
In prato pascuam unius equi usque medio Madio et Resclum ipsius, panicium et rabas de terra de Aquina, et ginestos cum fulgeria, etc.