1. RESTARE, Sistere, consistere, perstare, permanere, durare. Pactus Legis Salicæ tit. 17. § 5 :

Si quis hominem, qui ..... dirigere habet præceptum Regis, et.... aliquis extra ordinationem Regis Restare eum facit, aut adsalire eum præsumpserit, etc.

Fulcherius Carnotensis lib. 1. Histor. Hieros. cap. 13 :

Quo, frater, fugis ? Resta, ne timeas.

Adde cap. 14. Matthæus Paris pag. 515 :

Equos et homines meos fecit Restare, donec paagium extorsisset.

Utuntur Latini Scriptores. Propertius :

Dum vincunt Græci, dum Restat barbarus Hector.

Arnobius lib. 3 :

Neque enim Restare sine assertoribus potest religio Christiana.

Adde Notitiam ann. circiter 1200. apud Marten. tom. 1. Collect. Ampliss. col. 1037. Chronicon Dominici de Gravina apud Murator. tom. 12. col. 177. Translationem S. Augustini Cantuar. tom. 6. Maii pag. 423. etc. Folcuin. Gest. Abbat. Lobiens. cap. 16 :

Gens Northmannorum.... subinde Restans, subinde progrediens, ubi resistentem vidit neminem, quaquaversum sibi libitum visum est, ferebatur.