RESUSCITARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Resuscitare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 157c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RESUSCITARE

RESUSCITARE, Iterum suscitare. Resuscitare sopitam iram, Ovidio lib. 8. Metamorph. Resuscitare querelam, in Charta ann. 1153. et Chronico Reicherspergensi. Resuscitare sopita discrimina, in Litteris Ludovici Siciliæ Regis ad Carolum V. Imp. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 475.

Resuscitari legatum,

quod perierat, dicitur in Lege 27. Digest. de adimend. vel transfer. legatis. (34, 4.)

Resuscitandæ reliquiæ,

Prudentio lib. 6. Peristeph. Resusciter nostris, Mortuum ad vitam revocare : qua notione Resuscitare dicunt Scriptores ecclesiastici. Hinc

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Resuscitatio, Mortui ad vitam revocatio. Tertullianus de Resurrect. cap. 30 :

Nulla opinor Resuscitatio, si non hæc erit ipsa, quæ Ezechieli revelatur.

Adde cap. 25.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Resuscitator, Qui denuo suscitat, aut mortuum revocat ad vitam. Tertullianus de Resurrect. cap. 57 :

Ostendit non tantum Resuscitatorem carnis, verum etiam redintegratorem.

Beda lib. 2. Histor. Angl. cap. 1 :

Gregorius in tantum contra nascentem hæresim novam laborare contendit, ut nullus exinde sit inventus, qui ejus Resuscitator existeret.