« »
 
[]« 1 retornus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 163c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RETORNUS1
1. RETORNUS, Redditus, emolumentum rediens ad aliquem. Charta ann. 1098. apud Stephanotium tom. 10. Fragm. MSS. pag. 164 :
Ego Adalais tibi viro meo Alamfredo.... ipsam honorem dono cum omnes Retornos et convenientias, quæ mihi debent advenire in omnes locos... cum omnes voces meas et directos et Retornos et convenientias, quæ ibi habeo.
Ordinatio Humberti II. ann. 1340. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 407. col. 2 :
Super gabella Brianczonesii, gabella nundinarum Brianczonesii et Retorno, mille florenos per annum. Super et obventionibus castellaniæ Brianczonis, m. flor. per annum.
Vide Retorn, et Regressa.