« »
 
[]« Retrochorus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 167b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RETROCHORUS
RETROCHORUS. Ita sacella, quæ sunt post chorum, Deiparæ fere semper dicata, appellant Monachi Benedictini. Unde S. Mariæ nomine donantur apud Adalhardum Abbatem in Capitulis cap. 46 :
De sedendo in sancta Maria, vel aliis locis.
Herbertus de Miracul. lib. 1. cap. 11 :
Quadam itaque die cum in Ecclesia vesperæ cantarentur, et ipse stabat in Retrochoro juxta quendam Monachum, etc.
◊ In Retrochorum Monachi infirmi, et advenæ Monachi, ut plurimum secedebant, ibique divinis Officiis intererant. Liber Ordinis S. Victoris Paris. MS. cap. 26 :
Qui pro aliqua debilitate accepta licentia in Retrochoro sunt.
Ibidem cap. 39 :
Quamdiu frater in Retrochoro est, in tabula poni non debet. Infirmi, qui in Retrochoro sunt, ad Te Deum laudamus, ad Benedictus, ad Evangelium debent stare, si possunt.
In Retrochorum etiam secedebant, qui tardius ad officium venerant. Cap. 52 :
Post Gloria primi Psalmi nemo ingrediatur chorum sine licentia. Post medietatem horæ nullus ingrediatur : et si quis post advenerit, in Retrochorum eat, et in Capitulo inde veniam petat.
Adde Usus antiquos Cisterciensis Ordinis cap. 67.
© École des chartes.