« »
 
[]« Reunire » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 177b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REUNIRE
REUNIRE, Iterum adjungere, conjungere, Gall. Réunir. Privilegium Ottonis Archiep. Magdeburg. ann. 1332. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 15 :
Revocamus prædictam concessionem seu commissionem, et officialatui nostre curie Reunimus.
Arrestum Parlamenti ann. 1459. apud Lobinellum tom. 5. Hist. Paris. pag. 703. col. 2 :
Conciergeria nostra seu commentaria cum omnibus pertinentiis domanio nostro.... juxta seu Reunita extiterat.
Menotus Serm. f. 150. verso :
Rogo ut anima istius Reuniatur corpori.
Ut apud nostrates Réunir, ita et Reunire pro Reconciliare etiam dixerunt. Literæ [] Edwardi IV. Regis Angl. ann. 1473. apud Rymer. tom. 11. pag. 779. col. 1 :
Per Oratores atque Legatos.... Reuniendis atque stabiliendis, ad laudem omnipotentis Dei et pro bono Christianæ religionis, quantum in nobis est et pro parte nostra, præfiximus atque statuimus.
Vide Vossium lib. 4. de Vitiis serm. cap. 21.