« »
 
[]« 1 revenuta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REVENUTA1
1. REVENUTA, Proventus, reditus, Gall. Revenu. Regestum Parlamenti ann. 1379. apud Baluzium tom. 2. Hist. Arvern. pag. 163 :
Fructus, proficua, redditus, Revenutas et emolumenta castrorum et terrarum prædictarum recipi et levari et explectari fecerant. Terræ magnæ Revenutæ et utilitatis,
in alio Regesto ejusd. Parlamenti tom. 4. Hist. Harcur. pag. 1128. Charta ann. 1494. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 143 :
Viderunt Domini Computorum et referunt, quod secundum antiqua computa reddita de Revenuta castellaniæ Gratianopolis in condemnationibus Curiæ communis, D. noster Dalphinus de eisdem ab antiquo capere consuevit tertiam partem. Vectigal sive Revenuta, Revenutæ sive redditus,
in Literis ann. 1514. apud Rymer. tom. 13. pag. 460. col. 1. Occurrit alibi. Vide Revenua, Reventio et Revennea.