« Ricinosus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 186c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RICINOSUS
RICINOSUS, Φθειράριος, ἐπι ἀλόγου ζώου, in Glossis Lat.
Gr. et Gr. Lat. In his mox additur :
Φθειράριος, Peduculosus. Ricinus,unde Ricinosus, est vermiculus seu pediculus animalibus variis infestus : pro quo, ut obiter moneam, multi Redivus male legerunt apud Columellam lib. 6. cap. 2 :
Ut Redivi, qui plerumque seminibus inhærent, eximantur.Legendum enim Ricini, ut Vossius observat lib. 1. de Vitiis serm. cap. 8.