« »
 
[]« Rimator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 190a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RIMATOR
RIMATOR, Qui rimatur, diligenter inquirit. Arnobius lib. 5 :
Varro in antiquitatis indagatione Rimator.
Senator. lib. 3. Var. Epist. 6 :
Rimator morum.
Italis Rimatore, ut nostris Rimeur, est Poeta vernaculus, qui versus componit simili vocum sono terminatos : qua notione legitur in Vita S. Win waloei MS.