1. RIPA, Italis, Petra, rupes. Miracula B. Ambrosii Senensis, tom. 3. Martii pag. 206 :

Cum luderet cum quadam domina extra civitatem, ab ipsa impulsa cecidit per quandam Ripam, ex cujus casu fuit tam fortiter in brachio læsa, etc.

Hic intelligi potest Declivitas collis saxosi. Acta S. Petri Cœlestini tom. 4. Maii pag. 451 :

.............. Sed cellula Ripa

Saxea, qua facies medio non culta rigebat,

Erigitur, depressa tamen, plus carceris usum

Quam placidi præstare solent spectacula visus.

Vita S. Petri Parentii, tom. 5. Maii pag. 97 :

Dicens lapidicinam, in qua laborabat, esse in proximo ruituram..... post paucissimos ictus factos in lapides, super hunc Ripa ruit.

Miracula S. Antonii de Padua, tom. 2. Junii pag. 721 :

Juvenis terram fodiens, Ripa desuper irruente, letaliter est oppressus.

Suspicatur Cl. Editor Ripam hic esse summam fossæ oram : cui suspicioni et locus ipse favet, et ipsa vox Ripa, quæ non semel pro Ora, seu termino, sumitur. Hac notione Pactum inter Jacobum Aragoniæ Regem et Berengarium Magalonæ Episcopum ann. 1272 :

Ubi est alius terminus positus circa vineam seu in Ripa vineæ Petri de Carnatio fusterii.

Charta Caroli II. Regis Siciliæ et Provinciæ Comitis ann. 1289. ex Schedis Præsidis de Mazaugues :

Fuisset... sententialiter cognitum... territorium de Layncello durare et protendi usque ad fines infrascriptos, videlicet usque ad summitatem campi Hugonis.... et protenditur versus S. Michaelem usque ad Ripam campi,

id est inferiorem oram, seu terminum declivem, quam Ribo vocant Provinciales nostri. Ripa campi pluries repetitur in hac Charta.