RISCUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 riscus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 194c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RISCUS1

1. RISCUS, Risicus, Periculum, alea, discrimen, Gall. Risque, Ital. Rischio, Hispan. Riesgo, Græcis recentioribus, ρίζιϰον. Statuta Massil. lib. 3. cap. 5 :

Constituimus, quod si quis alicui aliquod mutuum fecerit vel faciet portandum in aliquod viagium, ad fortunam vel Risicum (Riscum in MS.) ipsius mutuantis, pro quo mutuo specialiter pignus a debitore sibi traditum est, etc.

Electio Potestatis urbis Hortanæ ann. 1359 :

Et débet venire dictus Potestas cum dictis suis officialibus, famulis et equis, duabus diebus ante faciem officii, ad omnem ipsius Potestatis Risicum et fortunam in veniendo, stando et redeundo.

Statuta Genuensia lib. 1. cap. 4 :

Hæc omnia Risico et periculo hæreditatis et hæredum.

Incertum est hujus vocis etymon. Vide, si vis, Menagium in Dictionario Etymolog. Gallic. Skinnerum in Anglicano v. Risgo et Cangium nostrum in Glossario mediæ Græcitatis v. Ῥίζιϰον.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Risigus, Eadem significatione. Statuta Massil. lib. 3. cap. 25 :

Quæ commanda vel societas tamen data, vel tradita fuerit, vel erit ad periculum ejus portanda vel ducenda vel mittenda, qui dedit vel tradidit seu dabit, vel ad ejus Risigum, de qua commanda vel societas facta erit carta publica, etc.

Vide Risicum.