RIVETUS, Margo vestimentis assutus ornamenti gratia, ab Hispanico Rivete, Ora, margo. Consilium Massil. sub finem, ut videtur, xiii. sæculi :

Item quod nulla domina de cetero portet in suis raubis aliquos perfils sive Rivetum in finibus earum raubarum prope pedes de erminis, variis, de sendato seu serico.

Aliud Consilium ejusdem urbis ann. 1381 :

Nulla mulier aliqua audeat.... deferre.... nec Rivets seu perfils de pennis, variis, erminis sive dorsis, aut de serico in fimbriis seu stremitatibus vestium suarum.

Capitulum generale S. Victoris Massil. ann. 1506. MS. :

Nullus Religiosus portet vestes vulgariter dictas descolatadas cum coleto albo, quod cooperiat omnia alia indumenta.... usque ad collum sine Riveto.

Synodus Tarracon. ann. 1591. tom. 4. Concil. Hispan. pag. 614. col. 2 :

Nulli Canonici vel Clerici.... Rivetos duplices in collaribus, in fimbriis, nec in manicis deferre aliquatenus seu portare præsumant.

Et pag. 615. col. 1 :

Usu Rivetorum quarumque pellium in manicis et collaribus ab omnibus et singulis penitus rejecto.

Alium locum vide in Bruqueta.