« »
 
[]« Roignare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 207c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROIGNARE
ROIGNARE, a Gallico Rogner, Præcidere. [] Roigner, apud Joinvil. in S. Ludov. edit. reg. pag. 23.
Rooignier
, in Vitis Patrum MSS. Lit. ann. 1356. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 796 :
Caudam equi dicti mortui scindi et Roignari fecerunt. Roeignier,
pro Tondere, in Ordinat. de duello ex Tabul. Camerac.