« »
 
[]« Roorta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 214a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROORTA
ROORTA, Superior virga, qua sepes continetur ac vincitur, tortilis ex virgultis laqueus, nostris Roorte. Charta Erardi dom. de Chascenai ann. 1206. in Chartul Arremar. ch. 9 :
Homines et mulieres de supradictis villis et grangiis accipient in memorato bosco jarronem et fagum pro Roortis faciendis.
Alia ann. 1264. in Chartul. eccl. Lingon. ex Cod. reg. 5188. fol. 210. v° :
Item duo molendina possunt capere arbores et copas ad opus eorumdem in omnibus nemoribus finagii,... rameures d'erches, Roorte carrucarum, etc. Rooites pour leur charrues,
in Charta ann. 1341. ex Reg. 74. Chartoph. reg. ch. 68.
Hars et Roertres pour porter lierre et houx,
in Ch. ann. 1301. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 1176.
Rorte
, eadem acceptione, in Lit. ann. 1354. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 300. art. 38. Lit. remiss. ann. 1387. in Reg. 131. ch. 110 :
Lesquelx avoient mis au col du suppliant une Rorte de bois, qui lui lioit le col et les jambes.
Idem quoque sonat vox Roollon, in Lit. remiss. ann. 1478. ex Reg. 205. ch. 182 :
Un baston ou Roollon de cloye, etc.
Vide supra Reorta.