« »
 
[]« 1 rotundare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 225c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROTUNDARE1
1. ROTUNDARE, Instituta Patrum de modo psallendi apud Thomasium in Appendice ad Responsoriale Rom. pag. 443 :
Sicque omnis modulatio psalmodiæ sive cantus Rotundetur et terminetur, ut finis inveniat suum exordium.
Nos dicimus Chanter rondement. Æqualiter canere, non nimis protrahendo. Vide Rotunde.