« Ruata » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 228b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUATA
RUATA, Platea, Rue. Testamentum Aimonis de Sabaudia D. Villæ-franchæ ann. 1398.
apud Guichenonum :
Usus fructus et godias unius furni, siti in Villa-franca in magna Ruata percipiendos.Charta Thossiacensis ann. 1404 :
Juxta Ruatam vocatamles Corsieres de la ville. Statuta Montis-regalis pag. 208 :
Si aliquis projiceret, vel projici faceret, terram, fimum seu vinaciam in aliquam viam seu moneatam in Ruatis dictæ civitatis, seu in platea infra confines descriptos, etc.Terragium Bellijocense :
Juxta Ruatam per quam itur ad domos Johannis de la Val.