« »
 
[]« Ructorium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 232a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUCTORIUM
RUCTORIUM. Sebastianus Perusinus in Vita B. Columbæ Reatinæ, tom. 5. Maii pag. 348 :
Observavit ipsam raptam in extasi, et caute supra cavillam pedis alligavit cauterium cataplasmatis Ructorium dicunt ;
vel potius Ruptorium, a rumpendo, quia cutem rumpit, inquiunt Editores doctissimi, quos consule. Vide infra Ruptorium.