![[]](img/image.png)
«
Rudibilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 232b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUDIBILIS
RUDIBILIS,
proprie asinorum, inquit Johannes de Janua, a
Rudere scilicet, quod
proprie dicitur de asinis clamantibus ; unde
Rudibilitas et
Rudibiliter apud
eumdem de Janua.