« »
 
[]« Ruinare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 235a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUINARE
RUINARE, Ruere, labi, cadere. Acta Franciscæ Rom. tom. 2. Martii pag. 170* :
Angeli qui debebant Ruinare, et illi qui debebant persistere in divino amore.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Ruinare, Activa significatione, Demoliri, destruere, disturbare, Gall. Ruiner, Ital. Ruinare et Ruuinare. Acta B. Gerardi, tom. 1. Junii pag. 769 :
Flumen Lambri per pluviam..... subito creverat et pontem Ruinaverat,
seu Ruuinaverat, ut habetur in Chronico Modoetiensi apud Muratorium tom. 16. col. 1086. Chronicon Andreæ Danduli apud eumdem Murator. tom. 12. col. 396 :
Muros et turres ..... Ruinari fecerunt.
Rursum occurrit ibidem col. 403. ut et in Chronico Modoetiensi eodem tom. col. 1143.
Ruinata [] terra,
in Tabulario Absiensi fol. 222.
Ruinatæ turres et domus,
in Chronico Parmensi apud eumdem Muratorium tom. 9. col. 848.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Ruinatio, Ruina, destructio. Vitæ Patriarcharum Aquileiensium apud Muratorium tom. 3. Anecdot. pag. 246 :
Tempore vero Ruinationis Ecclesiæ prædictæ, etc.