RUMENTA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Rumenta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 236a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUMENTA

RUMENTA, fem. gen. Purgamenta, Gall. Ordures, Balieures. Statuta Placentiæ lib. 4. fol. 45. recto :

Nemini liceat projicere aquam vel Rumentas vel pulverem vel aliud turpe in civitate vel suburbiis a balcono vel fenestra, etc.

Statuta Civitatis Astæ collat. 19. cap. 15 :

Teneatur Potestas scovari facere omnes causeas sive strenitas de xx. diebus in xx. diebus, et quilibet portari totam Rumentam de ante domum vel sedimen suum singulis xx. diebus sub pœna sol. v.

Ibidem collat. 11. cap. 78 :

Statutum est ac ordinatum, quod aliqua persona non audeat projicere vel poni facere aliquam Rumentam putredinis vel aliquid aliud, quod noceat beali burburis, seu quod impediat cursum ipsius aque in ipsum beale.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Rumentum, Eadem notione. Statuta Massil. lib. 4. cap. 2. § 1 :

Ordinamus hoc præsenti capitulo, ut Rector et Consules... debeant fieri facere in portu... unum barquile, in quo tota terra et Rumenta omnia, quæ per dictas vias transversias adducuntur ab aquis pluvialibus ad dictum portum, possit vel possint remanere, scilicet in barquili dicto seu fovea, ut ita per prædicta barquilia dictus fimus dictaque omnia Rumenta retineantur.

Rursum occurrit § 2. Festus Rumentum reddit Abruptio.