« »
 
[]« Rumigare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 236b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUMIGARE
RUMIGARE, Ruminare, Gall. Ruminer. Papias : Ruma, gula, unde Rumigare. Apuleius lib. 4. Metamorph. :
Tunc ventri tam profundo serviens, jam ferme tertium qualum Rumigabam.
Licet ἀναλογιᾳ nitatur, ut et Ruminare, eo nollet uti Vossius, ut ipse ait lib. 4. de Vitiis serm. cap. 22.