« »
 
[]« Rumigerare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 236b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUMIGERARE
RUMIGERARE, Rumores gerere, Johanni de Janua ; Porter novelles, in Glossis Lat. Gall. Sangerman. MSS. Glossæ Lat. Græc. : Rumigero, θρυλῶ, διαθρυλλῶ. Glossæ Gr. Lat. : Θρυλῶ, Rumigero, vulgo. Et alibi : Διατρυλλῶ, Rumigero, divulgo. Festus habet, Rumitant, Rumigerantur.
Rumiferare
dixit Plautus Amphitr. act. 2. sc. 2.