« »
 
[]« Ruplus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 241b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPLUS
RUPLUS, Στροφεὺς γαλεάγρας ϰαὶ ἀποψήϰτιον, in Glossis Lat. Græc. Aliæ Græc. Lat. : Στροφεὺς γαλεάγρας, Ruplus. Et alibi : Ἀποψήϰτιον, Ruplus. In Supplemento Antiquarii legitur Rupus ; sed legendum est Rutlus, pro Ratulus, ut in Castigationibus habetur. Vide Salmasium ad Historiam Augusti pag. 437. et Martinii Lexicon in Ruplus.