« Ruplus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 241b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPLUS
RUPLUS, Στροφεὺς γαλεάγρας ϰαὶ ἀποψήϰτιον, in Glossis
Lat. Græc. Aliæ Græc. Lat. :
Στροφεὺς γαλεάγρας, Ruplus.Et alibi :
Ἀποψήϰτιον, Ruplus.In Supplemento Antiquarii legitur
Rupus; sed legendum est Rutlus, pro Ratulus, ut in Castigationibus habetur. Vide Salmasium ad Historiam Augusti pag. 437. et Martinii Lexicon in Ruplus.