« »
 
[]« 3 rupta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 241c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPTA3
3. RUPTA, Fossa. Chronicon Estense ad annum 1309. apud Murator. tom. 15. col. 367 :
Detrainati fuerunt cum omnibus aliis interfectis usque ad quamdam Ruplam, quam ipsimet fecerant in capite Ferrariæ extra civitatem, causa necandi omnes Ferrarienses et civitatem, et dicta Rupta facta fuit ex consilio prædicti scilicet Ser Sgavardi. Et sic omnes mortui numero 1854. catervatim missi fuerunt in dicta Rupta ; quare clausa fuit integre dictis corporibus interfectis.
Alterum locum videsis in Rosta.