« »
 
[]« Ruricolans » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 242b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RURICOLANS
RURICOLANS, Ruricola. Guabertus Monachus in Miraculis S. Rictrudis, tom. 3. Maii pag. 127. col. 1 :
Quæ læta quæque mœsta sibi fuerant, obviis quibuscumque Ruricolantibus non celabat.