« »
 
[]« 1 ruscus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 243c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUSCUS1
1. RUSCUS, Sordidus, apud Papiam et in antiquo Lexico, quod laudat Martinius in hac voce. Suspicatur hic Lexicographus Rusco, de quo paulo ante dictum est, pro inerte, fero et inculto sumtum ex Ruscus dici potuisse, sive hoc deduxeris a Ruscus, Myrtus silvestris, quæ planta est spinosa, aspera et rudis, sive a Rus, quod incultum est.