« »
 
[]« Rutare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 245b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUTARE
RUTARE. Anonymus Salernitanus in Chronico cap. 78. Pertz. cap. 92. :
Princeps Siconulfus omnes anticipat, eumque (aprum) forti ictu percussit, atque in terram videlicet protinus mortuum Rutavit.
An pro Urtavit Italica et Gallica voce, inquit Cl. Muratorius tom. 2. part. 2. col. 231. Retineri posse Rutavit suadent Glossæ Lat. Græc. in quibus Ruto exponitur Καταϐάλλω, Dejicio, prosterno : quæ notio belle convenit loco citato. Sic etiam Græco-Latinæ :
Καταϐάλλω, Deicio, Ruto, as, Prosterno, Sterno.