« S littera » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 246a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/S
S Littera numeralis quæ 7. denotat. Unde versus :
Seu ut habet Ugutio :S. vero septenos numeratos significabit.
Ebdomadæ specie S. suscipit ordine septem.
◊ At in Notis numerorum antiquis dicitur littera S. conficere
septuaginta. Eidem si recta linea superaddatur, 70. millia significat.
◊ S. in superscriptione cantilenæ, susum vel sursum scandere,
sibilat. Ita Notkerus Balbulus in Opusc. :
Quid singulæ litteræ significent in superscriptione cantilenæ.Vide A.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ S. pro C. sæpius in MSS.
Codicibus præmittitur vocalibus e, i, y ; et vicissim C. pro S. ante easdem
vocales non raro occurrit.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ S. pro H. scriptum aliquando
monet Eccardus, in Notis ad Pactum Leg. Sal. pag. 15. Hinc Germani Sutte vel
Sude dicunt a Saxon. Hudde.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ S. in R. mutatum legitur in
was pro war, in virlos pro virlor. Vide eumdem Eccard. ibid.
pag. 47. 48. et Schilter. in Gloss. Teuton.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ S. vocibus etiam a consona
incipientibus ex crassiore pronunciatione præfixum, ut pluribus ostendit Claubergius in
tractatu de sibilo veterum Germanorum. Exempla præterea proferunt laudati Eccardus pag.
32. 75. et Schilterus.P. , 1766.
◊ Quod gratis dictum videtur ;
semissem significat hæc litera apud Romanos, quando ponderibus, numismatibusve aut monetis
insculpta est. Vide Molinetum in Museo S. Genov. pag. 49.