SACCOMANNUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Saccomannum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 252a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SACCOMANNUM

SACCOMANNUM, Saccomanum, Depopulatio, expilatio, Gall. Saccagement. Chronicon ejusd. Azarii col. 348 :

Nec de Saccomanno, tamquam nobilissimus stirpe, curabat.

Chronic. Astense apud eumd. Murator. tom. 11. col. 279 :

Et ipsam (Placentiam)... vi acceperunt (Mediolanenses) post obsidionem 32. dierum, et ut asseriritur ipsam ad Saccomanum posuerunt.

Chron. Foroliv. apud eumdem tom. 19. col. 894 :

Deinde iverunt versus Pisaurum et quatuor castra posuerunt ad deprædationem seu ad Saccomanum.

Vide Saccum.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Saccamannum, Eadem notione, nisi etiam legendum est Saccomannum, in Appellatione Cardinalium ann. 1408. apud Marten. tom. 2. Anecdot. col. 1396 :

Item, quia domum præfati dom. Cardinalis postea pergentes, sanctitatis vestræ ultra omnem modestiam, posita fuit ad Saccamannum in Luca.