« »
 
SAGINA 1, SAGINA 2.
[]« 1 sagina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 266c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAGINA1
1. SAGINA, pro Saisina.
Ponere in Saginam
aliquem, in vet. Charta apud Ughellum tom. 7. Ital. Sacr. pag. 571. nisi mendum sit. Vide in Saisire.
[]« 2 sagina » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 266c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAGINA2
2. SAGINA, Sunt herbæ quædam quas legati populi Romani portabant interlocutores pacis, quia nemo illas herbas portantes lædebat, sicut delegati Græcorum, qui solebant ea quæ vocatur celicia ferre. Vocabul. utriusque Juris. Hæc unde desumta sint nescio : norunt omnes verbena coronatos feciales fuisse, ramumque olivæ manu gestasse ; sed Saginam ignorant. Vide alia notione in Sagena 2. et Sagimen. Leg. Sagmina et cerycia, ex Dig. lib. 1. tit. 8. fr. 8. § 1.