« »
 
[]« Salatia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 280a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALATIA
SALATIA, pro Salacia, voce nota Varroni et Festo, pro aquæ Dea, ipsa aqua, vel mari. Glossar. Lat. Gr. : Salmacidus, ἁλμυρός. Salmaticum, ἁλμυρόν. Supra :
Salacia, Ἀμφιτρίτη, Νηρεΐς. Salmaciaaqua, ἁλμυρὸν ὕδωρ.
Ubi in omnibus, m, literam expungendam puto, ut voces hæ effictæ fuerint a Salacia. Scio Salmasium, m, in in conficere, ut sit Salinacidus, Salinacia, etc. sed videat lector, utra arrideat conjectura. Adamnanus l. 2. de Vita S. Columbæ cap. 25 :
Lugaidus mane postera die ad retrahendum de mari utrem pergit, quem tamen Salatia noctu subtraxit unda,
ubi f. Salaciæ. Mox :
Uter quem Salatia sustulit, ad suum locum post tuum egressum reportabit venalia.