« »
 
[]« 2 salus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS2
2. SALUS, ita Baptismi Sacramentum appellant Christiani. Lexicon Græc. MS. Reg. cod. 2062 :
Βάπτισμα, ἂφεσις ἁμαρτημάτων δι᾽ ὕδατος ϰαὶ πνεύματος.
S. Athanasius Orat. in S. Pascha edit. Combefisii pag. 537 :
Ἐνέχυρον τῆς ἐν οὐρανῷ διαίτης
baptisma vocat. S. Augustinus contra Pelagian. lib. 1. cap. 24 :
Optime Punici Christiani baptismum ipsum nihil aliud quam Salutem, et Sacramentum corporis Christi nihil aliud quam Vitam vocant.
Idem de Urbis excidio cap. 6 :
Baptismum extorquebat quisque a quo poterat. Non solum in Ecclesia, sed etiam per domos, per vicos ac plateas Salus Sacramenti exigebatur.
Salvianus lib. 6. de Gubernat. Dei :
Tenemus symbolum, et evertimus, confitemur munus Salutis pariter et negamus. Ac per hoc ubi est Christianitas nostra, qui ad hoc tantummodo Sacramentum Salutis accipimus, ut majore postea prævaricationis scelere peccemus ? Salutarem baptismum consequi,
apud Luciferum Calar. lib. 1. pro S. Athanasio. Rupertus Abbas in Vita S. Heriberti Archiep. Coloniensis n. 231. de Baptizato :
Tradidit Sacramentum Salutis, non personæ intendens, sed creaturæ formatæ ad imaginem Dei.