![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/S/292c.jpg)
« Salve regina » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 292c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALVE2SALVE Regina, Sequentia, quam composuit Petrus Episcopus Compostellanus, ut auctor est Durandus
lib. 4. Ration. cap. 21. Quando is vixerit, non comperi : sed istius sequentiæ, ut et
alterius Alma Redemptoris, etc. meminisse videtur Abbo lib. 1. de Bellis Parisiacis
vers. 332 :
Pulchra parens Salve domini, Regina polorum, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Ordini
Prædicatorum acceptum refert tota fere Ecclesia usum cantandi Salve Regina post
Completorium : quod Parisiis in domo S. Jacobi ortum habuisse circa ann. 1220. docet
Brevis Hist. Conventus Paris. Fratrum Prædicat. apud Marten. tom. 6. Ampl. Collect. col.
551 : Ideo ordinatum est in quodam capitulo generali, ut pro conservatione et prosperitate ordinis, ita laudabilis processio in conventu isto incœpta per totum ordinem fieret, ad quam fratres omnes cum devotione insimul convenirent ; et in hoc postea multi imitati sunt fratres, Salve Regina eorum modo cantantes.Huic instituto originem præbuere horrendæ diaboli visiones variæque afflictiones quibus fratres vexabat ; quas statim fieri desiisse, atque institutum pluribus, et quidem manifestis signis, approbasse sacram Virginem, testis est laudatæ Hist. Auctor, quem consulere licet, cui hæc placent. Vide de Moleon in Itin. Liturg. pag. 194.
