« »
 
[]« 2 salvo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALVO2
2. SALVO, Diligenter, tute, Gall. Seurement, en Seureté. Charta Henrici III. Reg. Angl. ann. 1219. apud Rymer. tom. 1. pag. 228 :
Teneantur in prisona nostra, et Salvo custodiantur.
Alia ejusdem Reg. ann. 1255. ibid. pag. 562 :
Noveritis nos dedisse.... nostrum Salvum et securum conductum veniendi ad nos.... Salvo morandi et Salvo redeundi ad partes suas quo voluerint.
Rursum alia ann. 1260. ibid. pag. 713 :
Et veniendo ad nos, in regnum nostrum ubicumque, et ibidem moram Salvo et secure contrahendo, ac libere, Salvo et secure in regnum suum revertendi, etc.