« Sanctivagium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 299c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SANCTIVAGIUMSANCTIVAGIUM. Gesta Abbat. Mediani Monast. apud Marten. tom. 3. Anedot. col. 1100 :
tom. 3. Julii pag. 232. Quæ sit genuina lectio haud facile est divinare :
utrique enim voci affingi potest non absurda notio ; ita ut Stivagium sit pro
Æstivagium, locus umbrosus : porro in silvis maxime habitabant Monachi :
Sanctivagium vero transmigrationem ex loco in locum, vel peregrinationem
sonet ; atqui ibi mentio fit cujusdam Deodati, qui Nivernensi episcopatu abdicato in saltu
Vosagi secesserat : si peregrinationem malis intelligere ; erat certe hujus temporis
religio, ut errando facilius se pietatem consecuturos existimarent. Styvagiense cœnobium haud procul a Mediano monasterio
situm versus occidentem, Gall. Estival vel
Estivay.
Denique Sanctivagium jam tunc erat spirituali monachorum exercitio institutum. Stivagiumediderunt Bollandistæ
tom. 3. Julii pag. 232. Quæ sit genuina lectio haud facile est divinare :
utrique enim voci affingi potest non absurda notio ; ita ut Stivagium sit pro
Æstivagium, locus umbrosus : porro in silvis maxime habitabant Monachi :
Sanctivagium vero transmigrationem ex loco in locum, vel peregrinationem
sonet ; atqui ibi mentio fit cujusdam Deodati, qui Nivernensi episcopatu abdicato in saltu
Vosagi secesserat : si peregrinationem malis intelligere ; erat certe hujus temporis
religio, ut errando facilius se pietatem consecuturos existimarent. Styvagiense cœnobium haud procul a Mediano monasterio
situm versus occidentem, Gall. Estival vel
Estivay.
