« »
 
[]« Sandapelo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 301c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SANDAPELO
SANDAPELO, νεϰροθάπτης, in Gloss. Lat. Græc. Qui mortuorum cadavera Sandapila portat et humo mandat.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sandapilarius, Eadem notione. Sidonius lib. 2. Epist. 8 :
Hanc tamen, si quis haud incassum honor cadaveribus impenditur, non vespillonum, Sandapilariorumque ministeria ominosa tumulavere.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sandapila, νεϰροφορεῖον, in Gloss. Lat. Gr. Sandapila, Feretrum vel loculum, in quo defuncti portantur. Gloss. MSS. Sangerm. num. 501. Sandapila, [] biere, Serqueuls, in Gloss. Lat. Gall. ejusd. Monast. Vide Kirchman. de Funer. Roman. lib. 2. pag. 148.