« »
 
[]« Sanna » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 304a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SANNA
SANNA, μῶϰος, in Gloss. Lat. Gr. Irrisio, maxime quæ narium, oris et vultus distorsione fit : hinc in Gloss. MSS. : Sanna, tortionarium. Dudo de Morib. Norman. apud Duchesnium Histor. Norman. p. 57 :
Ridiculam vereor nobis sat surgere Sannam,
Si impatiens refutes clavem nunc obice dempto.
Vide Lexic. Martinii in hac voce.