« 1 sbarra » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 321b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SBARRA1
1. SBARRA, Repagulum, Gallice Barriere. Item, Crates seu sepimentum ex ferreis
repagulis intertextis. Chron. Estense ad ann. 1305. apud Murator. tom. 15. col. 353 :
Invenit stipendiarios suos clausos Sbarris circa totam plateam.Chron. Tarvis. apud eumd. tom. 19. col. 790 :
Super ponte S. Martini lapideo se plaustris et Sbarris taliter clauserat, quod illac nullus potuerat pertransire.Vita Ven. Catharinæ de Palentia tom. 1. April. pag. 653 :
QuodVide Sbaralium. Murat. Antiq. Ital. tom. 2. col. 1285. voce Sbaragliare.(corpus)erat in quodam sepulcro in dicta ecclesia subtus terram, tamen aperto cum Sbarris altis per brachium unum cum dimidio et plus super terram, etc.