« »
 
[]« Sburlare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 321c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SBURLARE
SBURLARE, Irridendo aliquem leviter percutere, ab Ital. Burlare, Gall. Se moquer, se jouer. Sburlatio, ipsa levis percussio. Statuta Castri Redaldi lib. 2. fol. 37 :
Si qua persona injuriose Sburlaverit, vel spinxerit, vel in terram projecerit aliquem, et sanguis exiverit ex tali Sburlatione, vel spinctura, condemnetur in libris tribus monetæ currentis pro quolibet et qualibet vice.
Occurrit etiam in Statutis Riperiæ cap. 86. fol. 16. v°. Vide Burlare.