« »
 
[]« Scaduta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 326a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCADUTA
SCADUTA, Hæreditas decedentium sine hærede. Pact. inter archiep. et vicecom. Narbon. ann. 1213. ex Bibl. reg. cot. 2 :
Dominus archiepiscopus... concedat ad fieudum Aymerico præconizationes sive cridas, bona vacantia seu Scadutas deffunctorum. Scadere,
Academ. Crusc. est Lege venire, devolvi, cadere. Vide Scaeta.